Αποστολίδης

Σε υψόμετρο 2.697 μέτρων στο Οροπέδιο των Μουσών, βρίσκεται το υψηλότερο οργανωμένο καταφύγιο των Βαλκανίων, ο «Γιώσος Αποστολίδης». Χτισμένο σε ένα ομαλό κομμάτι γης (γνωστό και ως διάσελο) ανάμεσα από τις κορυφές Προφήτη Ηλία και Τούμπα, το καταφύγιο περατώθηκε και εγκαινιάστηκε το 1962 από τον Σύλλογο Ελλήνων Ορειβατών (Σ.Ε.Ο.) Θεσσαλονίκης. Στην αρχή είχε κτιστεί μόνο ένας όροφος αλλά οι αυξημένες ανάγκες οδήγησαν στην κατασκευή ενός δεύτερου το 1964. Σήμερα διαθέτει 90 θέσεις ύπνου ενώ λειτουργεί την εαρινή περίοδο και τον χειμώνα κατόπιν συνεννόησης. Ο χώρος της τζαμαρίας μένει προσβάσιμος όλη την διάρκεια του χρόνου, λειτουργώντας ουσιαστικά σαν καταφύγιο ανάγκης τους χειμερινούς μήνες.

Το όνομα του το οφείλει σε έναν από τους μεγαλύτερους και πρωτοπόρους Έλληνες ορειβάτες, τον Γιώσο (Ιωσήφ) Αποστολίδη. Ο Αποστολίδης ήταν ένας πραγματικός Δάσκαλος του βουνού και ιδρυτικό μέλος του ΣΕΟ Θεσσαλονίκης το 1957. Μαζί με τον Καραμπέτ Αρζουμανιάν, ανέλαβε ανιδιοτελώς το δύσκολο έργο της ανέγερσης του καταφυγίου επί 2 συναπτά καλοκαίρια. Παράλληλα χάραξε το μονοπάτι από τη Σκούρτα για Ζωνάρια και διαμόρφωσε το Πέρασμα του Γιώσου, το τελευταίο ορειβατικό κομμάτι του μονοπατιού πριν το Οροπέδιο. Επίσης με ατομική του δαπάνη έφτιαξε μια βρύση στη θέση Στράγγος, πολύ σημαντική πηγή ανεφοδιασμού στην μακρά διαδρομή Λιτόχωρο-Οροπέδιο που ακολουθούσαν οι ορειβάτες της εποχής. Η ενεργητικότητα και το πάθος του για το βουνό και την φύση ήταν μνημειώδης ενώ με τη συμβολή του Γιώργου Μιχαηλίδη μύησε πολλούς νέους ορειβάτες στην αναρρίχηση.

Το Πάσχα του 1964, λίγο μετά τα καθιερωμένα «Χριστός Ανέστη» στην εκκλησία του Λιτόχωρου, ξεκίνησε για τον Μύτικα με μια παρέα νέων μελών του ΣΕΟ. “Να μάθουν να περπατούν στα βουνά με δύσκολες καιρικές συνθήκες, να αποβάλλουν τον φόβο” τον άκουσαν να λέει πριν φύγει. Δυστυχώς στις 4 Μαΐου, κάπου στο Λούκι του Μύτικα γλίστρησε κατά την κατάβαση, με αποτέλεσμα να πέσει μαζί με τους σχοινοσυντρόφους του 500 μέτρα και να τραυματιστεί σοβαρά. Δύο από τα μέλη της ομάδας γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα και κατέβηκαν στο Λιτόχωρο, ενώ ο τρίτος ανευρέθηκε ζωντανός 2 μέρες μετά.

Για τον θρυλικό Λύκο των Βουνών, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του για το αστείρευτο θάρρος και την δύναμη ψυχής στις δύσκολες στιγμές, αυτή η ανάβαση έμελλε να είναι μοιραία. Τουλάχιστον ήταν στον τόπο που ο ίδιος είχε ζητήσει να τον βρει ο θάνατος, στον Όλυμπο, στο βουνό που αγάπησε, υπηρέτησε και γνώριζε καλύτερα από όλους. Σήμερα, στο μονοπάτι που ενώνει το ομώνυμο καταφύγιο με τις κορυφές, στο μνημείο του Γιώσου, η επιγραφή εκφράζει σχεδόν με παράπονο τον σκοπό ζωής αυτού του μεγάλου ορειβάτη: “Φίλοι μου λυπάμαι που δεν μπορώ να σας συνοδεύσω στις κορυφές”.

Υπηρεσίες

• Εστιατόριο
• Τουαλέτα
• Μπουτίκ
• Ασύρματος ανάγκης

Δραστηριότητες

Λούκι του Μύτικα (2918), αναρρίχηση στον Θρόνο του Δία, διαδρομές για Στεφάνι, Σκούρτα, Κόψη Μπαρμπαλά